Vorig jaar is hij haar ontvallen. Hij was al enige tijd ziek. Hij was bekend met hartfalen. Achteraf weet ze nu, dat na het vaststellen van deze diagnose, de levensverwachting ongeveer 5 jaar zal zijn. Maar dat wist ze niet en dus kwam zijn overlijden voor haar “onverwacht”.
Wat is onverwacht, als je weet dat je echtgenoot euthanasie wenst en dit ook met jou en de huisarts bespreekt. Je kunt beter zeggen, het verloop van de ziekte en de dood die erop volgt, heeft ze niet overzien.
Voor hem was de kwaliteit van leven niet dragelijk meer.
Door het onvermogen van zijn hart was hij continue benauwd en had hij totaal geen energie meer. Hierdoor was hij steeds meer gebonden aan zijn stoel.
Zij zorgde en begeleidde hem in alles. Het enige wat hem nog wat levensvreugde gaf was zijn Kater Humpie.
Met de huisarts had hij besproken, dat als het voor hem niet meer ging, hij euthanasie zou willen toepassen. Wachten tot het helemaal niet meer ging was niets voor hem. Hier wilde hij zijn eigen regie in houden.
Vorig jaar juni heeft zich dit voltrokken. Nadat de huisarts, de scen-arts had geconsulteerd, werd een datum geprikt en de handeling in gang gezet. Vooraf nam hij afscheid van familie en vrienden maar bij de euthanasie zelf wilde hij alleen haar aan zijn zijde.
Omdat zij het fijn vond dat haar familie en vrienden er zouden zijn na zijn overlijden, hadden zij zich gesetteld in de tuin.
Ongeveer een half jaar na zijn overlijden roept ze mijn hulp in. Het is zwaar voor haar, ze mist hem zo en weet even niet hoe nu verder.
Ze vertelt mij haar verhaal en het laatste deel van zijn leven waarmee zij worstelt. Want ondanks dat alles gezegd was en er in alleen maar liefde bestond, wilde hij niet langer wachten toen de huisarts kwam. “Het moet maar gebeuren”, zei hij tegen de huisarts. Hij ging in zijn stoel zitten voor de laatste handelingen
Zij heeft het laten gebeuren, er is niets meer gezegd. Nu achteraf heeft ze het gevoel het niet goed afgesloten te hebben.
Na zijn overlijden is hij opgehaald . Hij had zijn lichaam ter beschikking gesteld van de wetenschap. Hier heeft ze vrede mee gehad en enkele maanden na zijn overlijden hebben ze van uit de Universiteit een mooie ter nagedachtenisbijeenkomst georganiseerd. Misschien dat ze rondom zijn sterfdatum nog wat organiseert voor familie en vrienden.
Tijdens onze gesprekken is er veel ruimte voor haar verhaal, gedachten en gevoelens van verdriet.
Na enige tijd, heeft en voelt ze de ruimte en het vertrouwen om de laatste minuten van afscheid in haar gedachten opnieuw te beleven en in alle rust en liefde opnieuw afscheid te nemen van haar lieve echtgenoot.
