Blog

Enige maanden geleden kwam ze bij mij in de praktijk. Doodmoe, niet wetende wat te doen, haar grens was bereikt. Een mooie jonge vrouw met een uitgebluste blik in haar ogen. Verdriet om verlies van gezondheid door een ziekte wat ze had doorstaan en als gevolg daarvan het nooit kinderen kunnen krijgen. Maar ook het verlies van sociale contacten, ze streden allemaal om aandacht. Tijdens de begeleiding hebben we stap voor stap gekeken naar wat het eerst aangekeken kon worden en hierin vond zij zelf haar weg. Zo gaf ze invulling aan het herbeleven van haar ziek zijn en maakte een prachtig boek gevuld met foto’s, gedichten en uitspraken. In de gesprekken die volgenden zijn we op zoek gegaan [...]

Een jonge vrouw komt mijn praktijkruimte binnen. Ik weet dat het dit keer gaat om rouw en verlies ten gevolge van een niet aangeboren hersenletsel Bijna 4 jaar geleden werd ze getroffen door een herseninfarct. Ze had al wat last van hoofdpijn klachten en voelde zich niet goed. Maar goed, de drukte van het gezin in combinatie met haar werk, hier gaf zij de schuld aan. Toen ze van het een op het andere moment haar linker arm niet kon bewegen, niet meer uit haar woorden kon komen en haar mond scheef hing, gingen bij haar naasten de alarmbellen rinkelen en werd ze met grote spoed naar het ziekenhuis gebracht. Daar bleek na constatering van een torenhoge bloeddruk en [...]

Mijn zus is 6 jaar jonger dan ik. We waren echte familiemensen en fijne zussen , maar ik kan ook gerust zeggen dat ze mijn beste vriendin was. Ik trok veel met haar en mijn zwager op. Maar ook met elkaar deden we veel. Workshops op allerlei kunstzinnigs gebied, elk jaar een spiritueel weekend en in de herfst 10 dagen op vakantie. Mijn zwager vond dat prima en genoot op afstand met ons mee. Ze werd ziek en het bleek een longkanker te zijn van de ergste soort. Met alles wat haar arts tot zijn beschikking had werd ze behandeld en dat was heel intensief en slopend. 3 weken naar Maastricht voor een speciale bestraling. Preventieve bestraling van haar hoofd. Immuuntherapie waar ze heel ziek van werd. Daarna alleen nog maar sondevoeding. Ze is er [...]

Het is vrijdagmorgen 15 Juli 2022 Patrick gaat met zijn motorvrienden een weekendje weg. Lekker in de Eifel (Duitsland) toeren. Ik sta op om hem nog even uit te zwaaien.Hij zegt nog:” Jo blijf maar liggen”, maar nee dat wil ik niet. Wij gaan echter bijna nooit zonder elkaar op vakantie dus ik kan het niet laten om hem nog even een fijn weekend te wensen. Om 8.00 uur roept hij naar boven ik ga. Ik loop snel de trap af en geef hem buiten nog een lekker stevige kus. Niet wetende dat dit de laatste kus zou zijn! “Pas goed op, maak veel plezier en denk af en toe aan ons”, zeg ik hem nog. “Ik denk altijd aan jullie”, [...]

57 jaar zouden ze getrouwd zijn dat jaar. Ze was al jaren ziek, borstkanker. In eerste instantie na een borstsparende operatie, chemo therapie en bestraling, hadden ze goede hoop dat de kanker bedwongen was. Groot was dan ook de teleurstelling toen bleek dat er uitzaaiingen waren gevonden op haar ribben, na 5 jaar. Vol goede moed werd de chemotherapeutische behandeling weer ingezet. Ondanks alle tegenslag bleven ze elkaar steunen en vonden ze elkaar in hun verdriet en elkaars kracht. Het viel niet altijd mee, want ja, had ze veel klachten ten gevolge van de behandeling, dan kon zij zich op hem afreageren. Of hij begreep niet altijd hoe zij zich voelde. Niet voor niets is er het mooie Duitse gezegde….”was [...]

Afgelopen maart is het twee jaar geleden dat hij overleed na een lang ziekbed. Hij was nog geen vijftig, haar lieve echtgenoot en vader van drie opgroeiende kinderen. Tijdens zijn ziekbed en vooral in de laatste levensfase werden hij en zijn gezin intensief begeleidt door de huisarts. Bijna wekelijks kwam de huisarts langs, nam alle tijd voor hem. Maar ook zij, zijn vrouw voelde een warme en vooral professionele betrokkenheid. De huisarts nam de tijd om het stervensproces goed te begeleiden en had ook oog voor haar; "sliep ze wel goed?", " trok ze het allemaal?", "hoe ging het met de kinderen?" Om het lijden te verzachten werd samen met de huisarts besloten tot palliatieve sedatie. Hij nam afscheidt, [...]

Vorig jaar is hij haar ontvallen. Hij was al enige tijd ziek. Hij was bekend met hartfalen. Achteraf weet ze nu, dat na het vaststellen van deze diagnose, de levensverwachting ongeveer 5 jaar zal zijn. Maar dat wist ze niet en dus kwam zijn overlijden voor haar “onverwacht”. Wat is onverwacht, als je weet dat je echtgenoot euthanasie wenst en dit ook met jou en de huisarts bespreekt. Je kunt beter zeggen, het verloop van de ziekte en de dood die erop volgt, heeft ze niet overzien. Voor hem was de kwaliteit van leven niet dragelijk meer. Door het onvermogen van zijn hart was hij continue benauwd en had hij totaal geen energie meer. Hierdoor was hij steeds meer [...]

Aan het eind van de maand is het twee jaar geleden dat haar echtgenoot is overleden. Haar maatje, haar eerste en enige liefde. Na een huwelijk van 46 jaar is hij twee jaar geleden overleden ten gevolge van een tumor in zijn hersenen. Het zijn twee moeilijke jaren geweest, als ze erop terugkijkt. Het eerste jaar overleven en het tweede jaar proberen de draad weer op te pakken. Het valt niet mee, het gemis is constant aanwezig en duikt op de meest onverwachte momenten op. Haar werk als verzorgende heeft ze dit afgelopen jaar weer opgepakt. Ook dit viel niet mee vooral als er zich onverwachte situaties voor deden, kon het verdriet haar overvallen en daar had ze moeite [...]

Het is nu op de kop af 6 maanden geleden dat hij overleed. Na een slopende ziekte moest hij het leven loslaten. Ze heeft zo met hem meegeleefd en geleden. Een ontzettend zware tijd en ze had toen niet kunnen bedenken dat zij een evenzo zware tijd zou doormaken in het gemis van hem na zijn overlijden.Ze kan wel zeggen dat het een ware worsteling is en een proces waarbij  je hele wezen niet gespaard blijft. Die ontzettende  onrust die ze ervaart. De eerste periode na zijn overlijden waarbij ze alles wilde ontvluchten. Als ze maar weg was of iets kon ondernemen. Het lukte niet om bij hem te komen, de tranen kwamen wel maar ze kon het niet [...]

​​Ze zouden volgend jaar 60 jaar getrouwd zijn geweest. Anderhalf jaar geleden is zij hem ontvallen. Ze was al jaren ziek, ze had de ziekte van Parkinson. Hij was er voor haar in voor- en tegenspoed, dat is wat ze elkaar beloofd hadden toen ze met elkaar trouwden. Terugkijkend op hun leven samen hebben ze het goed gehad. Twee kinderen kregen ze, een jongen en een meisje. Wat waren ze gelukkig en ook heel tevreden. Hij verdiende de kost en zij was er overdag voor de kinderen. Toen de kinderen groter werden is zij in de huishouding gaan werken op verschillende adresjes en daardoor hadden ze het iets ruimer en konden ze met het gezin uitstapjes maken. De kinderen [...]