Een jonge vrouw komt mijn praktijkruimte binnen. Ik weet dat het dit keer gaat om rouw en verlies ten gevolge van een niet aangeboren hersenletsel
Bijna 4 jaar geleden werd ze getroffen door een herseninfarct. Ze had al wat last van hoofdpijn klachten en voelde zich niet goed. Maar goed, de drukte van het gezin in combinatie met haar werk, hier gaf zij de schuld aan. Toen ze van het een op het andere moment haar linker arm niet kon bewegen, niet meer uit haar woorden kon komen en haar mond scheef hing, gingen bij haar naasten de alarmbellen rinkelen en werd ze met grote spoed naar het ziekenhuis gebracht. Daar bleek na constatering van een torenhoge bloeddruk en uit een scan, dat ze een herseninfarct had. Direct werd behandeling ingezet en volgden er weken, maanden van revalidatie. Nu, na zoveel jaar is het duidelijk dat ze haar werk niet meer kan doen en is haar afscheid van haar werkplek aanstaande. De tijd van revalidatie is ze bezig geweest om zich weer terug te worstelen als vrouw, echtgenote, moeder en collega, om zich weer de oude te voelen. Maar nu realiseert zij zich dat het niet meer wordt zoals voorheen. Hoe leert ze aanvaarden dat haar leven nu is zoals het is? Hoe pas je je leven aan met het gemis, het verlies van je gezondheid en de persoon die je eens was? Ze was iemand die alles aanpakte, niets was te veel, ze was trots op de persoon die ze was en die persoon is ze niet meer….
Samen zijn we op weg om uit te zoeken naar wat ze nodig heeft om het leven weer aan te kunnen. Haar oude ik in een nieuw jasje. Een jasje dat past maar wat enige aanpassingen nodig heeft.
In de zoektocht naar deze aanpassingen help ik haar inzicht te krijgen naar waar voor haar de momenten van pijn en verlies liggen en waar de momenten van herstel. De bewustwording ontstond toen bleek dat ze veel momenten vanuit de mate van haar verlies bekeek en dat door bewustwording van dat haar gedachten wat doen met haar gevoelens, zij situaties anders kan zien en ervaren. Ook gaandeweg veranderden privé wat omstandigheden waardoor ze weer een nieuwe en zinvolle invulling kan geven aan haar leven.
Langzaam maar zeker krijgt ze meer duidelijkheid over haar nieuwe zelf, leert ze houden van de vrouw die ze nu is en lijkt ze het leven te aanvaarden in de wetenschap dat ze geluk zelfs kan hebben wanneer er ruimte mag zijn voor wat was en niet meer is, deze pijn aan te kijken en de draad weer op te pakken in het heden.
